Portrety Władców Polan

Poznając historię powstawania państwa polskiego skupiamy się na czasach Mieszka I i Bolesława Chrobrego. Nasze początki nie zaczynają się jednak wraz z chrztem Polski w 966 roku, lecz znacznie wcześniej. Niestety wiemy o tym okresie niewiele. Trudno określić jak wyglądali nasi piastowscy władcy zanim Mieszko I objął władzę nad Polanami. Przybliżenie ich portretów, życia i dziejów przyświecało wystawie "Portrety Władców Polan." Jej celem było przedstawienie naszych przodków żyjących głównie w legendach, począwszy od Piasta do Mieszka I.

Pomysłodawcą i głównym koordynatorem tego przedsięwzięcia jest Maciej Kuźniewski. Pragnął on, by odżył dawny świat naszych przodków. Wystawa powstawała od września 2013 roku do kwietnia 2014 roku w kilku różnych miejscach związanych z naszą historią takich jak Gniezno, Lednica, Biskupin i Kalisz. Autorami zdjęć są Piotr Robakowski, Anna Farman, Mirosław Dudko, Beata Orczykowska i Przemysław Degórski.

Do realizacji zostało zaangażowanych ponad 70 osób, którzy na co dzień realizują różne profesje, pasje i zainteresowania. Główny trzon stanowiła Gnieźnieńska Grupa Widowisk Historycznych "Comes" oraz jej sympatycy i przyjaciele. Oficjalne otwarcie wystawy odbyło się 26 lipca 2014 roku w pierwszej stolicy Polski - Gnieźnie. 

Krąg czterech żywiołów

Opowieść o Górze Lecha w wykonaniu
Tomasza Janiaka

O Kosmologii Słowian opowiadał Dawid Walkowiak

Pomysłodawca - Maciej Kuźniewski

Autorzy zdjęć.

Mieszko I i Dąbrówka oprowadzają po wystawie

Moja skromna osoba jako żona Piasta

Seminarium Duchowne

Budynek seminarium widoczny jest z daleka. Idąc w stronę katery gnieźnieńskiej, przez Plac św. Wojciecha, rzuca się w oczy jego żółta bryła. W 1581 zostało założone w Kaliszu pierwsze na terenie archidiecezji gnieźnieńskiej seminarium duchowne. W 1597 roku powstała idea założenia uczelni w Gnieźnie, w którym arcybiskup Karnkowski zauważył brak kleryków pomagających w katedrze przy nabożeństwach. przebywając w Gnieźnie z racji odbywającej się tu tzw. W związku z tym Prymas postanowił powołać do życia seminarium duchowne. W efekcie pierwszy akt fundacyjny miał miejsce 12 VIII 1598 roku. To był pierwszy krok ku utworzeniu seminarium duchownego w Gnieźnie. Dzięki arcybiskupowi zyskało ono wstępne uposażenie seminarium. Pomysł poszerzenia go o bogate probostwo kanoników regularnych Grobu Chrystusowego w Gnieźnie uzyskało akceptację i zgodę króla Zygmunta III w dniu 26 II 1600 roku uzyskał zgodę królewską. Zamiar ten zniweczyły zabiegi zakonu w Rzymie.

Założone zostało w Gnieźnie 26 XI 1602 Miało w nim kształcić się dwunastu wychowanków. Nadzór nad seminarium sprawowała kapituła katedralna, natomiast kierownictwo należało do księży diecezjalnych. W czasie pożaru, który wybuchł 28 IV 1613 w Gnieźnie podczas jarmarku pożar dosięgnął także drewnianych zabudowań seminarium. Była to czas upadku tej inwestycji, spowodowany także tzw. "potopem szwedzkim" i trwał prawie sześćdziesiąt lat. W latach 1801, 1822 i 1835, w czasie zaborów, rząd pruski próbował zlikwidować seminarium. W czasie II wojny seminarium było nieczynne a w jego gmachu zorganizowano szkołę niemieckiej policji. Nowy okres w dziejach uczelni nastąpił w 1953 roku, kiedy rozdzielono seminarium gnieźnieńskie od poznańskiego. Odtąd w Gnieźnie istnieją pełne sześcioletnie studia filozoficzno - teologiczne. W 1990 seminarium znacznie rozbudowano - powstał nowy budynek uczelni. Gmach seminarium został wpisany do rejestru zabytków 21 listopada 1968 roku.